Pomysł na wyprawę do Norwegii zaczął krystalizować się z końcem lata w 2009r. Założeniem zasadniczym tej wyprawy, nie rejsu, jest nieśpieszne odwiedzenie i poznanie odległej, północnej Norwegii. Wyprawa planowana jest na dwa sezony, 2010-11, z zimowaniem FRI w północnej Norwegii, które jest możliwe dzięki nie zamarzaniu wód oceanu wzdłuż wybrzeża Norwegii, aż za Narvik i Tromso, w wyniku działania ciepłego, powierzchniowego Prądu Norweskiego, będącego odnogą Prądu Północnoatlantyckiego z systemu Prądu Zatokowego. Prądu płynącego od Szkocji na północny wschód, wzdłuż wybrzeża Norwegii ze średnią prędkością 0,25w.
Rozpoczęcie wyprawy planujemy wypłynięciem ze Świnoujścia w połowie maja. W najcieplejszym okresie roku 2010, czyli od 19 VI do 21 VIII, planujemy żeglugę między Trondheim a Tromso. Czyli zwiedzanie wybrzeża Helgelandu, Nordlandu, wysp Lofotów i Vesteralen oraz okolic Tromso - w trzech kolejnych rejsach po 3 tygodnie. Poza Trondheim i Tromso, pośrednim portem zmiany załóg będzie Bodo, zlokalizowane tuż za kręgiem polarnym. Wszystkie te trzy porty mają lotniska z bezpośrednimi połączeniami do Oslo, a z Trondheim są nawet bezpośrednie loty do Pragi (linia lotnicza Norwegian). Szczegółowe odwiedzenie fiordów północno-zachodnich i zachodnich, między Trondheim – Alesund – Bergen – Stavanger, planujemy latem 2011, w drodze powrotnej na Bałtyk. Takie są nasze wstępne założenia.
Mapa poniżej przedstawia, dla głównych równoleżników, okresy czasu bez zachodzącego Słońca (lewy margines) oraz liczbę dni bez nocy (prawy). [http://en.wikipedia.org/wiki/Midnight_sun]
W ramach początkowych przygotowań doposażyliśmy FRI w ponton Honda, który, wraz z silnikiem Yamaha, zapewni nam możliwość dotarcia do brzegu na kotwicowiskach lub podczas cumowania w portach na bojach. W północnej Norwegii skok pływu* dochodzi do 3m i cumowanie do stałych kei wymaga ciągłego regulowania cum. Planujemy kupić ręczną UKF-kę, do łączności ponton / brzeg – jacht, oraz mapy elektroniczne i papierowe - norweskie, brzegowe w skali 1:50 000 (~40 szt.). Locje żeglarskie już mamy. Z nich i z przedstawionych poniżej przewodników czerpiemy wiedzę o ciekawych miejscach i akwenach.
*http://www.math.uio.no/tidepred/ - strona Uniwersytetu w Oslo, umożliwiająca zapoznanie się z charakterystyką pływu dla dowolnego momentu oraz różnych portów i miejsc wybrzeża Norwegii. Dodatkowo zawiera link do filmu, wirtualnie przedstawiającego cykliczność zjawiska pływów dla tego obszaru Atlantyku.
Locje żeglarskie i przewodniki:
Innymi źródłami informacji przy planowaniu wyprawy są Google Earth i Internet. Z ich pomocą zapoznajemy się z ciekawymi miejscami, które chcemy odwiedzić.
Helgeland - południowy Nordland, to ostatni region Norwegii, w drodze z południa na Lofoty i do wysp Vesteralen. Od Trondheim do Bodo wzdłuż wybrzeża Morza Norweskiego biegnie Kystriksveien (Trasa Wybrzeża), droga z wieloma długimi tunelami, mostami i licznymi przeprawami promowymi. My nie planujemy z niej korzystać, ale chcemy jak najczęściej płynąć wewnętrznymi szlakami żeglugowymi między wyspami i fiordami, równolegle do tej trasy ale... po właściwej stronie linii brzegowej. Helgeland to kraina Wikingów z atrakcjami wymienionymi poniżej. Chcemy odwiedzić i zobaczyć te rejony, wyspy oraz miejsca podczas żeglugi na północ - do Lofotów.
„Przestrzelona” góra Torghatten na wyspie Torget i towarzyszący jej łańcuch górski Syv Søstre (Siedem Sióstr) - związane wspólną legendą.
Wyspa Vega wraz ze szkierowym archipelagiem, wpisane zostały na listę UNESCO.
Archipelag Traena leżący na kole podbiegunowym [66°33`39``N], z koloniami maskonurów.
Wyspy: Hestmann, Lovund, Rodoy
Lodowiec Svartisen, którego jeden z jęzorów - Engabreen schodzi do jeziora Engenbrevannet przy Holandsfjord. Między widocznymi na zdjęciu; lasem iglastym, a czołem lodowca na wysokość 20 m.n.p.m, jest jeszcze zlokalizowane „na sztorc”, podłużne jezioro rynnowe. Odległość do lodowca od miejsca wykonania zdjęcia wynosi ponad 3 km.
Cieśnina Salstraumen, w której występuje jeden z największych i najsilniejszych, lokalnych prądów pływowych - maelstrom (20w!), zmieniający kierunek co 6 h.
ws
Zdjęcia źródło Google Earth i Onet.pl